τι ειπα με τον habacuc...

απο την διημερη συνομιλια μου με τον καλλιτεχνη που ξεσηκωσε τους φιλοζωους ανα την υφηλιο κραταω αυτα τα λογια του(στα φτωχα αγγλικα του):"to the people who really interest to them the animal do not waste time in assumptions"εγω πιστευω οτι ο καλλιτεχνης οφειλει να ειναι οσο πιο πειστικος γινεται και ναι κυριες και κυριοι η τεχνη οφειλει να μην εχει ορια!



και παραθετω και την πιο σωστη και ψυχραιμη αποψη απο το μπλογκ του Αρκουδου

Δεν με νοιάζει αυτός, γιατί αυτός πήρε ένα ήδη σκελετωμένο, ετοιμοθάνατο, σκυλί που λιμοκτονούσε.

Το πρόβλημα είναι πως η “κοινωνία της αφθονίας” έφτασε εκεί ένα σκυλί, έναν άνθρωπο, οποιοδήποτε ζωντανό.

Δεν με ενδιαφέρει αν αυτός είναι σκληρός με το σκυλί, γιατι πρώτα εμείς, ως κοινωνία, ήμασταν σκληροί με το σκυλί.

Ουτε καν σκληροί - αυτό θα έδειχνε συναίσθημα:

Αδιάφοροι.

Και αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε, όταν το έβαλε σε μία γκαλερι, στην καθαρή αυλή του πολιτισμού μας, χωρίς να αλλάξει τίποτα απολύτως απο αυτό που ήδη συνέβαινε. Αυτό που ήδη κάνουμε εμείς. Όλοι μας.

Αντι να κυνηγάμε αυτόν, που έδωσε στο κάτω-κάτω τοις γραφής ονοματεπώνυμο στην αδιαφορία, ας κάνουμε κάτι επαναστατικό:

Ας μην του δώσουμε υλικό.

Ας φροντίσουμε να μην υπάρχει ούτε ένας σκελετωμένος σκύλος πουθενά για να βάλει στην γκαλερί του. Ας τους πάρουμε απο τους δρόμους, ας τους ταΐσουμε, ας τους δώσουμε μία ζωή το ίδιο αξιοπρεπή με την κοινωνία που καμωνόμαστε οτι έχουμε.

Και επειδή θα κάνει μετά το ίδιο με έναν άστεγο, ας δουλέψουμε και με τους άστεγους.

Και επειδή θα κάνει μετά το ίδιο με ένα πεινασμένο αφρικανό παιδί, ας κάνουμε το ίδιο με τα παιδιά.

Μέχρι που στο τέλος δεν θα έχει τίποτα για να δουλέψει επάνω του.

Αλλά, αφού όλα αυτά οι περισσότεροι απο εμάς βαριούνται να τα κάνουν, αποφασίζουμε να κρεμάσουμε τον καλλιτέχνη. Είναι ασφαλώς πιο εύκολο, πιο λυτρωτικό, θέλει λιγότερο κόπο, και βλέπεις άμεσα αποτελέσματα. Δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στα σκυλιά, τίποτα στους άστεγους, τίποτα στα παιδιά, αλλά τουλάχιστον έχει άμεσα αποτελέσματα στην ψυχή μας.

Και έτσι, τα επόμενα σκυλιά, άστεγοι, παιδιά, θα μπορούν να αργοπεθαίνουν ΑΚΡΙΒΩΣ όπως πριν, χωρίς να ενοχλούν την ευαίσθητη αισθητική μας.

Ο άνθρωπος αυτός ΔΕΝ ονομάζεται Guillermo Habacuc Vargas.

Ονομάζεται Τύψεις

επισης πολυ ενδιαφερουσες πληροφοριες θα βρειτε και στο λιανοκλαδι!