δεν ξερω αν εχετε αισθανθει ποτε σαν το χιλιοφορεμενο ζευγαρι παπουτσια σας...
ειναι ρε παιδι μου που αποπνεουν μια θλιψη...
ακριβως αυτο..
ειναι ρε παιδι μου που αποπνεουν μια θλιψη...
ακριβως αυτο..
Η λολιτα ξαναχτυπα κατω απο την ζωνη χωρις φοβο και με πολυ παθος
8 comments:
Όλοι μας την έχουμε αισθανθεί αυτή την θλίψη.
Την καλημέρα μου.
Πόσο κακό??
Ο θάνατος είναι οριστικός...
Όποιος και να πεθάνει, είτε σου έχει κάνει καλό, είτε σου έχει κάνει κακό, είναι μια απώλεια...
Και η απώλεια συνεπάγεται θλίψη...
Σίγουρα δεν είναι κάτι ευχάριστο, αλλά αν συμβιβαστείς με την ιδέα ότι οι άνθρωποι (καλοί και κακοί) έρχονται και φεύγουν στη ζωή μας συνεχώς, νομίζω ότι θα βάλεις και το θάνατο στη θέση που του αξίζει...
Τα φιλιά μου...
"ωραία άκρα"
Μια χαρά. τέλεια σα να μην΄πέρασε μια μέρα
...
Αδιαφορία?
Ικανοποίηση.
Λες και προκάλεσα εγώ το θάνατο του.
παυλιτο:νιαου...
Σκορπίνα:εγω για τα παπουτσια ηθελα να μιλησω αλλα..
the BluElephant :θενκς
modus vivendi:σαν το τραγουδακι?
BioLogos :ετσι,ετσι..
aerostatik :εισαι μεσα στο ταραγμενο μου μυαλο?
μαλακίες Λολιτόνι,
τίποτα δεν αισθάνεσαι
Post a Comment